Het vertrek van Schiphol verloopt voorspoedig. Had al bij eerdere vluchten
elektronisch ingecheckt, maar mocht nu ook zelf mijn koffer 'off
droppen'. Ging nog wel een beetje onwennig, maar dat zal een volgende keer
natuurlijk veel gelikter gaan. Zal ook wel nodig zijn, anders is de tijdwinst
niet echt spectaculair. De passage van de douane ging redelijk vlot. Meestal
verzamelen zich honderden mensen voor twee loketten, maar dat is vandaag beter
geregeld.
Op zoek naar de zaterdagkranten voor Albert en Gerard - neem voor de heren
ook maar een Quote 500 mee - kom ik Wouter Turpijn tegen. Pas bij de
veiligheidscontrole aan de gate zie ik de andere medereizigers. Ook
hier een vernieuwing. We moeten een ander type poortje door, zoals je die
tegenwoordig ook in de Tweede Kamer en op tal van Haagse departementen hebt.
Even moet je met je handen omhoog in een gesloten glazen celletje staan, waar je
wordt gescand. Dat betekent bijvoorbeeld dat alle juwelen en dergelijke af
moeten. Nu is dat niet mijn handicap, maar wel die van veel Surinaamse vrouwen.
De armbanden, horloges en dergelijke lijken minder makkelijk af te gaan dan ze
zijn op gedaan, lijkt het wel. Bij mij gaat al de hardware in het
colbertje en die gaat apart op de bagageband. Maar de kunststofkam die ik in mij
broek had laten zitten, wordt genadeloos gespot. Moet dus ook nog een lijfelijke
fouillering ondergaan.
De vlucht zelf is 'uneventful'. Alles gaat naar wens. Praat wat met
Ruud Elshof, die naast me zit. Slaap wat, lees in de laatste John le Carre. Op
Zanderije duurt het even voordat alle koffers boven water zijn. Krijg
ondertussen een sms-je van DWI-directeur Wim Schreuders die de afgelopen week in
Suriname enkele cursussen heeft gegeven. "Hartelijk welkom in je tweede
vaderland. Het was een goede week Albert en Gerard hebben het weer prima voor
elkaar. We zijn ze veel verschuldigd en de gemeenschap hier zeker. Veel succes
met je missie." Even later gaan we naar Paramaribo, verdeeld over twee
busjes, naar Eco Resort Inn. Ons vertrouwde verblijf heeft met de
invoering van een nieuwe huisstijl een facelift ondergaan. Ziet er allemaal weer
picobello uit.
Na een korte opfrisbeurt verzamelen we op bij 't Vat. Ook hier even
kijken of alles nog is zoals het hoort te zijn. Dat is het geval. De Parbo
Djogo's smaken weer als vanouds. Maak het zelf niet al te laat. Want bij de
gezelligheid op het terras hebben Albert en Gerard ook het programma voor de
komende dagen uitgedeeld. Dat ziet er behoorlijk stevig uit. Vandaag gaan we een
boottochtje maken langs enkele plantages aan de Commewijnerivier. Vertrek 's
ochtends om 8 uur! En dan moeten we ontbeten hebben, wordt er nadrukkelijk aan
toegevoegd. En ik wil dan ook hebben bekeken of het Business Centre van
Eco nog steeds functioneert.
Dat is het geval. De kamer is een stuk kleiner geworden. Meer dan twee
computers kunnen er niet in. Krijg een afstandsbediening mee voor de
airco en die is hard nodig, want bij entree komt er een enorme warme
deken over je heen. Maar alles doet het, zoals u merkt.
Jeroen Sprenger
zondag 16 november
