Dromen willen wel eens uitkomen. Meestal is dat niet vanzelf gegaan. Er is
altijd wel wat hulp nodig geweest. Van jezelf op de allereerst plaats. Je mocht
je niet door tegenslag uit het veld laten slaan en je hebt wat hulptroepen om je
heen moeten verzamelen. Daarbij heb je moeten ervaren dat er een heel directe
wisselwerking is tussen jou en je omgeving. Een bloedhekel heb je gekregen aan
begeleiders die je droom niet delen. Maar die op hun beurt hebben je ongenadig
uitgekafferd als je even het hoofd hebt laten hangen. Want succes komt niet
vanzelf, het moet worden afgedwongen, lieten ze je onverbiddelijk weten.
In de Nederlandse sportwereld groeit het idee dat de Olympische Spelen weer
eens naar Nederland moeten worden gehaald. “Nederland Sportland, met de
Olympische en Paralympische Spelen in 2028 als droom”, heet de eerste verkenning
die NOC*NSF daaraan heeft gewijd. Het is niet de bedoeling dat het bij een droom
blijft. De intentie is de ambities waar te maken. De droom is prachtig. Zou het
immers niet mooi zijn 100 jaar na de Spelen van Amsterdam weer de gastheer te
mogen zijn van de beste atleten ter wereld? Zou het niet prachtig zijn op eigen
merites de gehandicaptensporters te mogen ontvangen en niet – zoals in 1980 –
omdat het land waar de Zomerspelen worden gehouden voor hen zijn neus ophaalt?
Maar begeestering is niet voldoende. Als we er echt voor willen gaan, dan is het
nodig eerst de benen weer stevig op de grond te zetten. Hoe lang is de weg naar
verwezenlijking? Hoe schatten we de hindernissen in die overwonnen moeten
worden? Kunnen we voldoende hulpkrachten mobiliseren? De conclusie kan dan niet
anders zijn, dan dat de lat hoog ligt.
De uitdagingen die er zijn voor de
sport, het bedrijfsleven en de overheid in het licht van de samenleving zoals
die zich richting 2028 ontwikkelt, zijn onderwerp van discussie in andere
werkgroepen. In deze werkgroep gaat het om communicatie en draagvlak onder de
bevolking. Ook hier ligt de lat hoog. “Van draagvlak onder de bevolking kan op
basis van de bids voor 2012 gesteld worden
dat 80% een absolute
ondergrens is”, wordt in de eerste verkenning gezegd. Tachtig procent… ga er
maar aan staan. Daar is de opgave richting overheid een makkie bij. “Het
draagvlak bij de overheid moet tot uitdrukking komen in een getekende verklaring
van de regering en het parlement”, aldus hetzelfde document.
