Een vakbondsvergadering toespreken

Baltimore, 24 Juli 1952

Ik heb vanavond weer even tijd om een brief te schrijven en jullie te vertellen van mijn ervaringen in Baltimore. De post komt hier slecht door. Ik denk dat ze het bij de M.S.A. in Washington wel een beetje geloven. Vanaf Zondagmiddag tot vanavond (Donderdag) heb ik behalve een cheque, nog geen stukje post gezien. Ik veronderstel, dat er wel brieven onderweg zijn, maar ik heb ze nog niet gehad. Evenmin de kranten, die ik in Washington prima op tijd kreeg. Het gevolg is, dat ik nog geen brief heb gekregen, welke een antwoord is op de brieven, die ik heb geschreven. Maar ze zullen wel komen. Nu ga ik maar verder vertellen. Van Maandagmorgen half tien af heb ik een regelmatig en zeer vriendschappelijk contact gehad met de mensen van de vakbeweging in Baltimore.

Maandag heb ik mijn notities gemaakt bij Garland Ruark. Maandagavond ben ik met hem naar een vergadering geweest. Dinsdag heb ik mijn notities uitgewerkt en ze in het Engels vertaald. Woensdag heb ik Garland laten lezen wat ik van zijn mededelingen heb opgeschreven. Toen zijn we nog even op een bestuursvergadering geweest van de afdeling Baltimore (van de A.F.L.) geweest. In de namiddag hebben ze mij uitgenodigd voor een souper. Ze hebben me naar een Duits restaurant gebracht, dat ook vol hangt met kunstwerken (antieke). Ze zijn buitengewoon vriendelijk voor me en weten niet, wat ze meer zullen doen om het me naar de zin te maken. Toen ben ik met hen ’s avonds naar een vergadering van gedelegeerden geweest. Daar heb ik zowaar een speech in het Engels moeten houden. Ik had die natuurlijk van te voren op papier gezet en Garland Ruark had de tekst omgebouwd tot volmaakt Amerikaans. Na afloop van m’n speech hebben ze me vragen gesteld. Die ik zoveel als mogelijk was heb beantwoord. Er zijn persfoto’s gemaakt, waarop Garland en ik staan en een, waarop het bestuur van Baltimore en ik staan. Deze foto’s en m’n speech worden gepubliceerd in The Federationist van Baltimore (labor-newspaper voor Maryland). Ik zal m’n speech mee naar huis brengen. Vandaag heb ik mijn notities herschreven op een schrijfmachine, zodat ik ze op een duidelijke manier kan overleggen bij het team. Ik beschouw mijn ervaringen slechts als voorlopige gegevens, die getoetst moeten worden aan de rapporten van de anderen. Met elkaar komen we er dan misschien wel een beetje achter. Maar het is niet gemakkelijk, want in Amerika is alles zo anders.

Vanmiddag heeft de secretaris van Baltimore (Edward Johns) mij in z’n auto (ze hebben hier allemaal auto’s) de mooie omgeving van Baltimore laten zien. Ik heb vanavond bij hem thuis gegeten. Hij heeft een eigen gebouwd landhuis in de campaign. Ik heb kennis gemaakt met z’n vrouw en kinderen. Na het eten zijn we weer een stuk gaan rijden met de kinderen en twee neefjes, die met hun moeder bij hem logeren. Zoals je wel ziet, heb ik het, al was ik afgezonderd van de anderen, niet slecht getroffen. Ik hoop gauw weer wat nieuws van huis te krijgen. Gelukkig is het een beetje koeler geworden hier. Vannacht heb ik een stuk beter geslapen. Morgenmiddag ga ik naar Washington terug. We zullen zien, wat we daar weer gaan beleven. Ik beloof jullie, dat ik jullie goed op de hoogte zal houden. Ik heb jullie foto hier laten zien.